کوچینگ و سایر مقوله های مشابه
کوچینگ حرفه ای بر تعیین اهداف، رسیدن به نتیجه و مدیریت تغییرات شخصی تمرکز میکند. در بعضی موارد برای اینکه درک درستی از کوچینگ داشته باشیم، شناختِ تفاوتهایی که این مقوله با حرفه های پشتیبانی شخصی و سازمانی دارد، میتواند به ما کمک کند.
درمان: درمان فرایندی است که با برطرف کردنِ درد، اختلال در عملکرد، ناسازگاری درون فردی و ارتباطی سروکار دارد. تمرکز در درمان اغلب حول محورِ مشکلاتِ ناشی از گذشته است که عملکرد عاطفی فرد را در زمان حال دچار اختلال میکند، به طور کلی عملکرد روانشناختی را بهبود میبخشد و مسائلِ موجود در زمان حال را از طریق روشهای سالم تر عاطفی برطرف می کند. در حالیکه کوچینگ ایجاد رشد شخصی و حرفه ای براساس تغییراتی است که خودآگاهانه شکل می گیرد تا به نتایج خاص و ملموس برسد و این نتایج به موفقیت شخصی یا حرفه ای مرتبط است. کوچینگ بر آینده متمرکز است؛ اگرچه احساسات/ عواطفِ مثبت (خوب) ممکن است از پیامدهایِ طبیعی این مقوله باشد اما تمرکز اصلی بر ایجاد استراتژی های عملی در راستای دستیابی به اهدافی مشخص در حرفه یا زندگی شخصی است. در فرایندِ کوچینگ بر عملکرد، مسئولیت پذیری و پیگیری کردن تأکید می شود.
مشاوره: سازمانها و افراد از مشاوره در حرفه و تخصص های خود استفاده می کنند. اگرچه تنوع رویکردهای مشاوره بسیار گسترده است اما عموما فرض بر این است که یک مشاور مشکلات را تشخیص و راه حل هایی تجویز و گاهی حتی راهکارها را اجرا میکند. در فرایند کوچینگ، فرض بر این است که خودِ شخص یا تیم این توانایی را دارد تا راه حلهای متناسب با شرایط را طراحی کند و یک کوچ رویکردهای حمایتی-اکتشافی محور و چارچوبها را ارائه می دهد.
منتورینگ: منتور متخصصی است که بر اساس تجربه هایِ شخصی خود اطلاع رسانی و راهنمایی میکند. منتورینگ میتواند شامل مشاوره، مشورت و کوچینگ باشد. در حالیکه فرایند کوچینگ شامل مشورت یا مشاوره نمیشود و در عوض بر افراد یا گروههایی تمرکز دارد که خودشان اهدافشان را تعیین و به آنها می رسند.
آموزش: برنامه های آموزشی مبتنی بر اهدافی است که توسط مدرس تعیین میشوند در فرایند کوچینگ هم اهداف مشخص شده و واضح هستند اما این اهداف توسطِ خودِ فرد یا تیم با راهنمائی هایی که کوچ در اختیارشان قرار میدهد، تشخیص داده می شود. از طرف دیگر در آموزش، یادگیریِ خطی همزمان با برنامه های آموزشی پیش می رود در حالیکه در فرایند کوچینگ لزوما برنامه‌های آموزشی وجود ندارد و نوع یادگیری هم خطی نیست.
مربی ورزشی: اگرچه گاهی از اصطلاح کوچینگ در ورزش هم استفاده میشود اما در واقع کوچینگ حرفه ای با مربیگری ورزشی فرق دارد. اصولا مربی ورزش اغلب یک فردِ متخصص در نظر گرفته میشود که در بیشتر مواقع بر اساس تجربه و دانش خود رفتار افراد یا تیم را راهنمایی و هدایت میکند؛ یک کوچ حرفه ای هم درصددِ هدایت و راهنمائی فرد یا تیم است با این تفاوت که در این راستا از تجربه و دانش خودِ افراد یا تیم استفاده میکند. علاوه بر این برخلاف مربی ورزشی که بر نقاط ضعف و اشتباهات تمرکز میکند، یک کوچ حرفه ای برای بهبود یا پیشرفت به دنبال شناسایی فرصت در نقاط قوت و قابلیتهای شخصی است.
بخشی از کتابچه “کوچینگ مختصر مفید” ترجمه و تألیف آرمان
